Laten we beginnen zonder maskers.
Zonder rollen. Zonder spelletjes.
Ik ben niet jouw redder. Jij bent niet mijn opvanghuis.
Ik ben niet beter. Jij bent niet zwakker.
We staan naast elkaar. Niet onder. Niet boven.
Laten we elkaar zien zoals we zijn, niet zoals we zouden willen, ook als dat soms wringt.
We respecteren elkaars grenzen, ook als ze ons raken
We stellen onze grenzen, niet om afstand te creëren, maar om aanwezig te blijven.
We willen niet bezitten, maar ook niet verliezen.
Ruimte om te zijn wie we zijn. Samen. En apart.
Als we ons openen, blijven we staan.
Niet om binnen te dringen, maar om bij elkaar te zijn.
Als we ons terugtrekken, dan spreken we dat uit – niet als dreiging, maar als eerlijkheid.
Verlangen, pijn, plezier, twijfel – het hoort er allemaal bij.
We hoeven niets te fixen, als we bereid zijn te blijven voelen.
We kiezen voor respect, ook als het spannend wordt.
Voor luisteren, ook als we het liever invullen.
Voor waarheid, ook als die ongemakkelijk is.
We hoeven elkaar niet te genezen.
We mogen elkaar ontmoeten, elke dag opnieuw.
Namasté, Mitch
